Sztuki walki

Nauka sztuk walki opiera się na ćwiczeniu umiejętności samokontroli, samoobrony, redukcji strachu oraz poprawy wydolności organizmu. Najpopularniejsze sztuki walki wywodzą się ze Dalekiego Wschodu – Japonii, Chin, Korei czy Tajlandii. Jakie sztuki walki najczęściej trenowane są nad Wisłą? Czym różnią się od siebie poszczególne sztuki walki?

Nie znaleziono produktów, których szukasz.

Poznajemy sztuki walki – karate

Pisząc o sztukach walki, szczególnie tych trenowanych w naszym kraju, nie sposób nie rozpocząć stawki od karate.

Karate to sztuka walki, która została zapoczątkowana w Japonii w XVII wieku. Za ojca nowoczesnego karate uważany jest Gichin Funakoshi. Podobnie jak wiele innych form sztuk walki, karate koncentruje się na systemie rankingu pasów, sile umysłowej, koordynacji i szacunku. Karate dosłownie tłumaczy się jako „pustą rękę” – zamiast używania sztucznej broni adepci karate są uczeni, że ich ciała są bronią i w tym celu trenują wiele różnych kopnięć i ciosów, a także bloków dla pozycji obronnych.

Co ciekawe, karate jest sposobem na życie, z naukami, które mocno skłaniają się ku aspektom moralnym i mentalnym, aby karatecy mogli stać się najlepszymi wersjami siebie.

Cztery główne style karate: to Goju-ryu, Shotokan-ryu, Wado-ryu i Shito-ryu (oprócz tych czterech głównych gałęzi karate, istnieją również inne, które należy uwzględnić w różnicach między stylami karate np. Shorinji-ryu, Kyokushin-ryu, Shorin-ryu, Uechi-ryu i Isshin-ryu). Każda forma wywodzi się w pewien sposób z karate ustanowionego przez Gichina Funakoshi. Dodatkowo każda z nich ma własne techniki, które w dużej mierze opierają się na podstawowych założeniach karate.

Warto przyjrzeć się karate Shotokan-ryu: to styl stworzony przez samego Gichina Funakoshi i nazwany na cześć pseudonimu, którego używał do pisania wierszy. Po studiach w Okinawie przeniósł się w 1938 roku do Tokio w Japonii kontynentalnej i tam rozpoczęła się historia karate Shotokan-tyu. Dzięki szerokiej postawie i metodom liniowym ta forma umożliwia uczniom szybkie i skuteczne wykonywanie imponujących uderzeń rękami, łokciami, kolanami i stopami. Zdecydowanie najpopularniejszy styl karate znany powszechnie na całym świecie.

Kung-fu – sztuka walki i szacunek do przeciwnika

Ogromne zróżnicowanie geograficzne Chin, obejmujące ogromne terytorium z niewiarygodną różnorodnością topografii i stref klimatycznych, jest równoległe z równie imponującą liczbą wyrażeń społecznych i kulturowych. Kung Fu jest doskonałym przykładem tej różnorodności. Sama liczba stylów, które mają różne historyczne korzenie i zestawy wartości, odzwierciedla wspaniałą scenerię ludzką, kulturową i fizyczną Chin.

Kung fu wywodzące się w Chin jest jednym z najstarszych oraz najbardziej znanych elementów tego dziedzictwa, które do dziś budzi fascynację.

Początkowo w Chinach techniki walki służyły przede wszystkim do obrony przed dzikimi zwierzętami. Z biegiem lat jednak coraz ważniejsza stawała się praktyczna umiejętność obrony przed atakami ze strony drugiego człowieka.

W Kung Fu przywiązuje się wagę nie tylko do rozwinięcia umiejętności walki wręcz, czy z bronią, ale także do wszechstronnego rozwoju adepta. Wzorcem wojownika kung-fu jest ktoś, kto nie tylko potrafi walczyć, ale posiada szeroką wiedzę.

Rodzaje sztuk walki: capoeira

Capoeira wywodzi się z Brazylii, ale wymyślili ją afrykańscy niewolnicy. Polega na wykonywaniu akrobatycznych figur podobnych do tańca i jednoczesnym wyprowadzaniu ciosów nogą. Jej skuteczność opiera się na nieprzewidywalności ruchów, które mogą wytrącić przeciwnika z równowagi i zaskoczyć go swoją płynnością oraz dynamiką.

Judo, aikido i jujitsu

Judo jest jedną z japońskich sztuk walki i jednocześnie sportem olimpijskim uprawianym na całym świecie. Korzenie tego systemu tkwią w starych japońskich szkołach walki wręcz, których elementy zostały zebrane w spójny system pod koniec XIX wieku.

Aikido i jujitsu to japońskie sztuki walki, które swoim zakresem technik obejmują przede wszystkim rzuty, dźwignie i uderzenia oraz uniki i pady. Aikido zostało skodyfikowane na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku w oparciu o wcześniejsze systemy walki wręcz (w tym tradycyjne szkoły jujitsu) połączone z elementami szermierki. Oprócz walki wręcz obydwa systemy zawierają także elementy walki bronią.

Sztuki walki – tai-chi

Chińskie tai-chi często traktowane jest nie jako sztuka walki, lecz gimnastyka medytacyjna. Ruchy wykonywane podczas treningu tai-chi przypominają figury walczących zawodników, ale robi się je samemu i w wolnym tempie (choć niektórzy zalecają wizualizowanie sobie nieistniejącego przeciwnika). Ideą ćwiczeń jest utrzymanie ciała w dobrej kondycji fizycznej tak, aby zachować harmonię między duszą i ciałem. Tai-chi to dobra gimnastyka dla osób zestresowanych oraz seniorów.

Dlaczego warto trenować sztuki walki?

Trenowanie sztuk walki, bez względu na rodzaj, daje szereg korzyści zdrowotnych i psychicznych:

daje wewnętrzny spokój i pewność siebie;
przywraca harmonię między ciałem i umysłem;
pozwala w zdrowy, kontrolowany sposób wyładować stres i pozbyć się negatywnych emocji;
uczy technik przydatnych w samoobronie;
przekazuje cenne wartości takie jak wytrwałość, cierpliwość, uczciwość, szacunek dla współzawodnika, konsekwentność, dokładność.
zwiększa sprawność fizyczną i siłę mięśni;
poprawia koordynację ruchową;
wyrabia zwinność, szybkość, spostrzegawczość;
uczy skupienia, koncentracji i czujności.