Genetyczna samotność – Agnieszka Olszanowska – Skrzat – Książka dla młodzieży

Dziedzictwo w genach

Wszyscy w genach mamy zapisane dziedzictwo naszych rodziców. Niektórzy wychodzą na tym lepiej, inni mniej. „Genetyczna samotność” – Agnieszki Olszanowskiej w zabawny sposób udowadnia nam, że niezależnie od sposobów i metod, nie uciekniemy od niego. Pozostaje nam jedynie żyć z żylakami, chorobami, odstającymi kolanami, czy szerokimi biodrami. I nic z tym nie da się zrobić.

Codzienne życie

„Genetyczna Samotność” to dzieło jak wiele innych. Opowiada o codziennym życiu, akceptacji samego siebie, źródłach problemów, czy – jak można wywnioskować z tytułu – samotności. Autorka napisała historię głównie w formie listów. Robi to miłe wrażenie na czytelniku. W pewnym sensie opowieść jest bliska każdemu z nas. Dzieci w „Genetycznej Samotności” czasem traktowane są tak, jakby były zacofane lub niezbyt wyedukowane.

Poczucie humoru i lekkie pióro

Agnieszka Olszanowska pisze bardzo lekko i z dużym poczuciem humoru. Podczas tworzenia „Genetycznej samotności” musiała wcielić się w przeróżne postacie, o różnym wieku. Między bohaterami nie widać dużej różnicy, która powinna pojawić się ze względu na ich wiek. No chyba, że bierzemy pod uwagę wybryki poszczególnych członków rodzeństwa, które biorą się z niewiedzy lub braku cierpliwości.Autorka potrafi dać postaci dziecięcą niewinność.

Książka dla dwunastolatek

Rozmowy Kari z własnym odbiciem, jej obsesja na punkcie samotności, która może na nią czeka w niedalekiej przyszłości, miłosne rozterki. „Genetyczną samotność” – Agnieszki Olszanowskiej poleca się dziewczynkom, dla których została ona napisana. Szczególnie warto polecić ją dwunastolatkom, które nie mogą zdzierżyć cały czas pojawiających się pryszczy na buzi. Niestety jednak pozycja nie pomoże im całkowicie, ale pewnie poprawi humor, samoocenę oraz pogląd na świat.