Moja siostra Rosa – Bukowy Las – Książki dla młodzieży

Psychopatka

Temat socjopatii i psychopatii to jeden z tych, które nigdy nie nudzą się w powieściach. Kwestie te dają autorowi wiele możliwości. Szerokie pole manewru, pozwala mocno wpłynąć na wyobraźnię czytelnika i skłonić go do refleksji, a także wzbudzą niepewność i popłoch.
Dokładnie na to możesz liczyć rozpoczynając lekturę. Nie zawiedziesz się. Co więcej, im bardziej zagłębisz się w powieść, tym mocniej przekonasz się, że nie wszystko jest takie oczywiste. Wiele rzeczy zostało tu przemilczanych. Rodzinne sekrety zaczynają wychodzić na światło dzienne, a bohaterzy powieści zaczynają budzić w nas nowe emocje.

Intrygująca książka

Larbaleister potrafi zaintrygować. Nie próbuje tego tematu złagodzić, nie szuka ułaskawienia dla bohaterów. Zaczyna mocnym akcentem i utrzymuje nas w stanie zaniepokojenia i fascynacji aż do finału. Powieść mocno Tobą wstrząśnie. Uświadamia, że niczego nie możemy być pewni. Bo kto ukryje się przed nami lepiej niż psychopata? Kto okaże się bardziej przebiegły, mocniej pożeruje na naszych uczuciach? Lepiej będzie naśladował odpowiednie emocje i właściwie zachowanie? Pojawia się też tutaj niezwykle istotna kwestia bliskiego obcowania z taką osobą. Bliskich relacji i rodzinnych zależności. Czy można kogoś jednocześnie kochać i nienawidzić? Jak z tym żyć? I czy powinniśmy mówić o tym wprost?

Motyw osoby antyspołecznej

Tytułowa Rosa to postać niewątpliwie intrygująca. Autorka wspaniale oddała charakter osoby antyspołecznej, nastawionej wyłącznie na realizację własnych potrzeb, traktującą innych przedmiotowo. Każdy kolejny książkowy epizod bardziej dawał mi do myślenia. Mocniej oszałamiał, niebezpiecznie zaskakiwał. Rosa okazała się bezwzględna, niezwykle inteligentna i o wiele bardziej przebiegła, niż można by się spodziewać po dziesięcioletniej dziewczynce. Być może komuś mogłoby się wydawać to nieprawdopodobne, a jednak. Nikt nie rozważałby sylwetki bohaterki w takich kategoriach. Tą kreacją autorka po prostu wykupiła sobie czytelników.

Spodoba Ci się perspektywa opowiedzenia tej historii, którą wybrała Larbalestier. Autorka w celu przedstawienia nam Rosy wykorzystała jej starszego brata. Kogoś, kto znał dziewczynkę najlepiej. Narracja pierwszoosobowa jest o wiele bardziej przekonująca. Głębiej wpływa na czytelnika, mocniej angażuje, dokładnie tak, jak w tym przypadku.

Larbaleister pisze niezwykle lekko. Język powieści nie jest skomplikowany, a zbudowanie fabuły w oparciu o młodych bohaterów sprawia, że książka jest łatwiejsza w odbiorze. Czyta się szybko, interesujący temat wciąż popycha nas ku kolejnym rozdziałom.

Książkę poleca się wszystkim osobom lubiącym niepokojące i mroczne klimaty oraz cienie ludzkich osobowości.