Nie do pary – Egmont – Książki dla młodzieży

„Istnieją różne rodzaje tortur.Wśród tych najbardziej wyrafinowanych jest z pewnością konieczność siedzenia między dwiema dziewczynami, z których jedna pod stołem gładzi cie po udzie,a druga nad stołem przytula się do twojego prawego ramienia.”

Książka jest tak naprawdę o uczuciach damsko-męskich, o pogubieniu się, szukaniu swojego miejsca, ale też kłamstwie, zdradzie, oszukiwaniu i wykorzystywaniu innych. Jest także o rozpadzie rodziny, nowym związku, tajemnicach. Tematów w niej nie brakuje.

Ta książka opowiada o dylematach uczuciowych. I o niczym więcej. Zapewniam jednak, że nie można się przy niej nudzić.  Bardzo polubiłam postać Alka, co jest dużym plusem tej powieści, bo główni bohaterowie prawie zawsze mnie irytują. Na początku książka bardzo przypominała mi „Klucze” Adama Langa – bardzo przypominała! – i nie wiedziałam, co o tym myśleć. Jednak „Nie do pary” spodobało mi się bardziej. Bohater jest sympatyczniejszy, książka bardziej poukładana. Z początku denerwowały mnie przeskoki w czasie, których było w historii mnóstwo. W jednej chwili czytamy o tym, co było, potem o tym co było jeszcze wcześniej, a potem wracamy do teraźniejszości, która w sumie łączy się z przeszłością itd. Jednak po iluś stronach przyzwyczaiłam się, a i problem zniknął, bo narrator nagle zrezygnował z tych wszystkich retrospekcji. Po prostu musiał na początku wszystko wyjaśnić. I dobrze.